Supermarine Spitfire II był drugą produkowaną seryjnie wersją tego myśliwca. Był jednoosobowym i jednomiejscowym samolotem myśliwskim o konstrukcji metalowej, półskorupowej z krytą kabiną. Podwozie samolotu było wciągane w locie z kółkiem tylnym. Napęd maszyny stanowił silnik rzędowy Rolls Royce Merlin XII ze sprężarką o mocy nominalnej 845 kW (1149 KM) który poruszał trójłopatowym śmigłem o zmiennym skoku. Uzbrojenie Spitfire’a składało się w wersji IIA z 8 karabinów maszynowych Browning .303 cala lub w wersji IIB z dwóch działek 20 mm i 4 km-ów. Zapas amunicji w pierwszym przypadku wynosił od 300 do 350 nabojów na lufę, w drugim po 60 naboi na działko i 350 na karabin maszynowy. Supermarine Spitfire II seryjnie wyposażany był w radiostacje pokładową.