P.11 w chwili stworzenia był jednym z najlepszych samolotów myśliwskich na świecie, co przełożyło się na zainteresowanie nim krajów ościennych. Jednak mimo rozmów z Turcją, Grecją, Szwecją, Estonią, Jugosławią, Portugalią, Hiszpanią i Bułgarią ostatecznie produkowany był on poza Polską tylko w Rumunii. W sumie od 1934 roku wyprodukowano w Polsce około 250 maszyn tego typu, a w Rumunii dodatkowo 95. Uzbrojenie P.11 stanowiły dwa lub cztery karabiny maszynowe umieszczone w bokach kadłuba i skrzydłach. Dodatkowo niektóre wersje posiadały możliwość podwieszenia czterech bomb o masie 10-12,5 kg. Część samolotów P.11 wyposażono w  radiostację pokładową.

Samoloty P.11 stanowiły większość sprzętu w polskich dywizjonach myśliwskich podczas kampanii polskiej 1939 r. W sumie użyto 134 maszyny w wersji „a” i „c”. 97 z nich zostało zestrzelonych. Znacznie ustępowały one już wtedy myśliwcom wykorzystywanym przez Luftwaffe zwłaszcza pod względem siły ognia i prędkości. Rumuńskie P.11 były z kolei wykorzystywane w trakcie działań wojennych przeciw ZSRR.

Do dziś przetrwał jeden egzemplarz P.11 w wersji „c” który można oglądać w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.